AFVALLEN, SPORTEN EN VENT ERUIT
AAGH Goede voornemens! Helemaal vergeten. Verdorie, had ik ze eigenlijk wel?
Daar moet ik echt even diep over nadenken. Nee, ik geloof het niet. Pff, gelukkig, ik kan weer achteroverleunen in mijn stoel. In de Krant van gisteren stond de uitkomst van een enquête. Welke voornemens in de top drie stonden bij vrouwen.
“Afvallen, sporten en die vent eruit” waren de belangrijkste
uitkomsten.
Ai wat sneu dacht ik. Zit je jezelf eerst nog die hele
decembermaand vol te vreten en je groen en geel te ergeren aan die vent. Voor je goeie fatsoen nog een cadeautje kopen voor onder de boom, boodschappen sjouwen, lekker koken! En misschien had je het voor Sint ook al gedaan. En hij kwam natuurlijk met een verkeerd luchtje aanzetten, maar daar durfde je voor de lieve vrede niets van te zeggen. Bovendien, het was de moeite niet meer waard, omdat je dacht: “wacht maar rat, op 4 januari sta jij toch naast die boom op de stoep!”
En dan is het 4 januari, en daar staat hij dan, naast die boom op de stoep. En dan mag jij aan de slag met je vetrollen want jij moet tenslotte ook weer op de markt met je lijf
Volgens De Krant was “the bright side” van de opruiming, dat al die kerels die op 4 januari op straat staan ook weer op de markt komen.
Nou, of we daar nou zo blij mee moeten zijn?
Al die occasions? Het draait dus uit op een occasionshow, een
stoelendans, een recycling van paren. Oké, als dat het is, dan is dat het. Blijft de vraag, waarom in het nieuwe jaar? Terwijl je al maanden voor die tijd, waarschijnlijk al voor de zomervakantie (of nog eerder) wist dat de relatie voorbij was. En dat je te dik was wist je ook allang! En ook dat je moest stoppen met roken en drinken. Dus …?
Ik zeg angst.
Op het moment dat je je bewust wordt van al die rottigheid weet je dat er een hele nare tijd gaat aanbreken voor je. En dat is een
understatement, want je houdt natuurlijk toch van die klojo met zijn verkeerde luchtje en al zijn rotstreken. En de hele rest van het jaar ben je bezig om excuses voor hem te verzinnen, waarom je hem misschien toch maar moet houden om er dan precies tijdens de feestdagen achter te komen, dat die verzachtende omstandigheden er gewoon niet zijn. En dan wordt het januari.
En als je dan (als een van de weinigen hoor) je voornemen uitvoert dan blijkt dat je angst niet ongegrond was. Omdat die kuil die je voor jezelf hebt gegraven heel diep en heel donker is en dat je verdomd hard aan de bak moet om boven water te komen en te blijven. Je gaat waarschijnlijk zelfs twijfelen aan je beslissing en iedereen om je heen heeft wel een mening over die beslissing. De lafaards (schoonfamilie en zijn vrienden) roepen geheid “je weet wél wat je hebt, maar niet wat je krijgt!” En dan komt er tijdens die ellendige periode een moment waarop je je oude leventje weer op een presenteerblaadje krijgt aangeboden omdat je wederhelft zich al vóór februari realiseert dat hij wat zuiniger op je had moeten zijn. Dat het zo gek nog niet was met jou en dat hij het wel aan zichzelf heeft te danken dat hij is afgedankt. Ja, en dan komt het er op aan. Doe je het? Ach ja, waarom zou je het niet nog eens proberen. Met een paar stevige afspraken en de schrik in de benen zou het kunnen lukken. Houd niet je poot stijf omdat je bang bent dat anderen je zwak zullen vinden. Volg je hart zou ik zeggen. Maar doe je het niet? Maak je geen gebruik van zijn edele aanbod van een herkansing en kies je voor je eigen B-weg? Maak dan je borst maar nat. Ik heb wel eens horen zeggen dat niets zo erg is als een versmade vrouw, maar dat is nog niet half zo erg als een versmade man!
Nee, ik was niet die stoere, die hem begin januari buiten, naast de boom zette. Ik kon niet meer wachten op het nieuwe jaar. Het is daarom niet toevallig dat ik dat allemaal weet van die angst, die donkere kuil de ellende en die occasionshows. Onze kerstboom stond nog toen ik mezelf er op 27 december 1997 heb uitgezet.