Charles Aznavour, van een koude kermis thuis

image

Ik zou nog eens terugkomen op mijn idool. (zie: Moeder gaat (63) gaat met pensioen). Een van mijn idolen overigens. Niet alleen Matthijs van Nieuwkerk is fan van Aznavour, ik ben het ook. Waarschijnlijk gaat mijn aanbidding minder ver, maar mijn bewondering vast niet. Ik schreef al dat ik naar het programma van Ivo Niehe had gekeken waarin hij op bezoek ging bij Charles. Ik was verbaasd dat hij op 89 jarige leeftijd zo sprankelend sprak en nog altijd begeesterd was door zijn werk. Maar ook dat hij zo aardig en leuk was, dat had ik niet verwacht. Net als Matthijs dacht ik dat het privé een horkerige vent zou zijn. En hoe kom ik nou aan dat idee? Ongeveer 25 jaar geleden trad hij op in het Concertgebouw in Amsterdam en ik had een kaartje. Ik was opgewonden en verheugde mij enorm op dat concert. Maar, .. hè bah, wat een afknapper. Er stond een zanger op het concertpodium die alleen maar zijn kunstje deed. Prima kunstje hoor, daar niet van. Maar ik had het idee dat ik net zo goed, of misschien wel beter, thuis met een koptelefoon en mijn ogen dicht naar een CD (toen nog LP) had kunnen luisteren. In het interview met Niehe zei hij dat zijn publiek zo belangrijk voor hem was en dat hij zich altijd verdiepte in het publiek van het land waar hij optrad. Heel jammer dat ik daar toen niets van heb gemerkt. Jaren later sprak ik iemand die bij hetzelfde concert aanwezig was geweest. En laat die er nou precies dezelfde gevoel aan overgehouden hebben. Jammer hè?

Mijn favoriete nummers:

It will be my day

Il faut savoir / you ‘ve got to learn

Happy anniversarydownload